Kabouters

Ik heb het geluk dat de Efteling en het aangrenzende natuurgebied mijn achtertuin zijn. Elke dag loop ik met mijn hond door het bosje dat het park scheidt van de vakantiehuisjes. Door dit bosje loopt een pad waarover mensen van hun huisje naar het park lopen en weer terug. Als je hier loopt, vergeet je dat er op nog geen 500m hemelsbreed een drukke weg loopt die de Wondere Wereld scheidt van de ‘echte’ wereld.

Ik word altijd blij van dit bosje. Op twee plaatsen naast het pad wonen namelijk kabouters. Hun huisjes van hout zijn zorgvuldig opgebouwd. Er is een heuse entree, ik zie een waslijn, een stoel en een tafel en zo nog meer. En elke keer weer valt me een ander detail op aan hun huisjes. Ik bedenk dat dit voor kinderen al de ultieme start is van een dag vol wonderen. Vandaag ga ik door mijn hurken en ik zie, ik zie wat de kinderen zien. Hoe mooi en magisch is de wereld als je net even van positie verandert. We doen het te weinig naar mijn mening. Dus bij deze: ga meer door je hurken of ga op de grond liggen of zitten. Kijk wat vaker door de ogen van kinderen en ik beloof je: je ziet, je ziet, wat je anders niet ziet.