Hoor mij
Kinderen hebben vaak geen woorden om te kunnen zeggen wat ze voelen. Ze begrijpen zelf niet wat er in hun bolletjes omgaat; laat staan dat ze je dit kunnen vertellen. Hun emoties kunnen zo sterk en overweldigend zijn dat ze in de overlevingsstand schieten. De overlevingsstanden zijn de freeze-reactie (trekt een muur op, lijkt niet bereikbaar), de fight-reactie (agressief, negatief gedrag) en de flight-reactie (weglopen, zich afzonderen).
Als ouder kan zo’n reactie van je kind gevoelens van frustratie, onzekerheid en onmacht oproepen. Doordat je deze gevoelens ervaart, is het lastig om met een zuivere blik naar je kind te kijken en te horen wat het je eigenlijk wil zeggen.
Om erachter te komen wat het is dat je kind bedoelt, is het belangrijk dat je eerst jouw eigen gevoelens herkent en erkent. Doordat je dit doet, maakt het dat je je bewust wordt van wat er bij jezelf gebeurt. Er ontstaat ruimte om echt te kunnen kijken naar het gedrag van je kind en te horen wat het je wil vertellen.
“Hoor mij”
Besef dat wat ik zeg is wat ik doe
Praten en uitleggen ik weet niet hoe
Het zelf begrijpen doe ik niet
Ik voel, ik voel wat jij niet ziet
Kijk in de spiegel die ik je voorhoud
Daarin zie je wat ik je zeggen wou
Stil… en Luister
Wat ik je fluister
Als jij het niet kunt zeggen
Hoe moet ik uitleggen
Dat ik jou dan ook niet hoor
Dus kom hier en stap naar voor
Aan mijn zij
Samen voor de spiegel, jij ik, wij
Er ontstaat ruimte om echt te kunnen kijken naar het gedrag van je kind en te horen wat het je wil vertellen.